დღეისათვის, როდესაც სასწავლო პროცესმა ტრადიციული აუდიტორიიდან ვირტუალურ საგანამათლებლო სივრცეში გადაინაცვლა; როდესაც ციფრულმა სამყარომ სრულიად შეცვალა ინფორმაციისადმი ხელწვდომობა და ინფორმაციის მართვა; როდესაც სწავლება ციფრულ სამყაროში მეტად კოლაბორაციულია; როდესაც მოსწავლე არა მხოლოდ პასიური, ინფორმაციის მიმღებია არამედ სწავლის პროცესში ასრულებს ძალზედ აქტიურ როლს, ავტორის, კრეატორის, შემფასებლის და კრიტიკული კომენტატორის; როდესაც სწავლის პროცესი ხდება ინფორმაცილ ტექნოლოგიებზე დამოკიდებული; ვფიქრობთ, აქტუალურია სასწავლო პროცესში ინტენსიურად მოხდეს ვირტუალური ტექნოლოგიების, სწავლების ვირტუალური გარემოს ინტეგრაცია.

ლიტერატურაში მხატვრული პერსონაჟის შექმნა, სინამდვილის მხატვრული ასახვა განპირობებულია ამ სინამდვილისადმი ლიტერატურული ნაწარმოების ავტორის დამოკიდებულებით. ავტორის პიროვნება ყოველთვის აღბეჭდილია ნაწარმოებში. ამიტომ, რაც უფრო ღრმა განცდების პრიზმაში ატარებს მწერალი ასახულ სინამდვილეს, მით უფრო ფასეული და მიმზიდველია მისი ნამუშევარი. მხატვრული შემოქმედების ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს ნიშანს, მისი სრულყოფის მაჩვენებელს, ხასიათის ტიპების მთელი სისრულით წარმოჩენა, მათი ურთიერთმიმართების მაღალ მხატვრული ფორმით ასახვა წარმოადგენს.

შრომით სამართლებრივი ურთიერთობები საზოგადოებრივი ცხოვრების უმნიშვნე-ლოვანესი ნაწილია, რომელიც ეფუძნება შრომის, როგორც ადამიანის ძირი¬თადი უფლების იდეას და დასაქმებაზე ხელმისაწვდომობის კონცეფციას, როგორც ამ უფლების შემადგენელ ელემენტს, რომელთა გარანტირება გავლენას ახდენს სხვა უფლებების რეალიზაციაზე თითოეული ინდივიდის მიმართ.

მეციტრუსეობა საქართველოს სუბტროპიკული სოფლის მეურნეობის ერთ-ერთი ძირითადი და წამყვანი დარგია, რომელსაც ახლო წარსულში საქართველოში მთელი სასოფლო-სამეურნეო სავარგულე-ბის 0,62 პროცენტი და დამუშავებული მიწების 1,75 პროცენტი ეკავა. თუმცა წარმოებული სოფლის მეურნეობის საერთო პროდუქციის ღირებულებაში მათი წილი 7,7 პროცენტს შეადგენდა. საქართველოში დამზადებული ციტრუსოვანთა ნაყოფის 65-68 პროცენტი აჭარაზე მოდიოდა.

ტოპონიმიას „დედამიწის ენას“ უწოდებენ, რომელიც მასშია დაუნჯებული. ყოველი ტოპონიმი ერთდროულად გარდასულ დღეთა ნაყოფიცაა და მემატიანეც. ადგილის გეოგრაფიულ სახელწოდებათა კვლევა არც სპეციალისტებისა და არც არასპეციალისტებისათვის თავშესაქცევი არ უნდა გახდეს. თვითმიზნად არასოდეს არ უნდა იქცეს. შეუძლებელია (და, ალბათ, არცაა საჭირო) გავარკვიოთ ყველა ტოპონიმის წარმომავლობა, მასში ჩადებული შინაარსი მთავარია, ვიკვლიოთ ენა, როგორც მთლიანი სისტემა, როგორც განვითარებადი და ამდენად ცვლადი ფენომენი.