ნებისმიერი ენის ლექსიკისთვის დამახასიათებელია მნიშვნელობის ცვლა, ზოგისთვის მეტად, ზოგისთვის-ნაკლებად. ამ მხრივ ქართული გამორჩეულია.

ერთი და იგივე ფორმა იძლევა სემანტიკურად  განსხვავებულ ნიუანსებს. ამ დროს გასათვალისწინებელია კონტექსტი. ეს ქართულში გვაძლევს   მნიშვნელობათა გამოხატვის პარალელურ საშუალებებზე საუბრის უფლებას. ამ მხრივ განსაკუთრებული მნიშვნელობა სახელებს და ზმნებს ენიჭებათ.

ქართული ენის მდიდარი დერივაციული საშუალებები მნიშვნელობის ცვლის მთავარი პირობაა.

სახელებიდან მნიშვნელობათა გამოხატვის პარალელურ საშუალებებზე  მსჯელობისას ყურადღება ვამახვილებთ რიცხვის წარმოებაზე, თანდებულიან ფორმებზე,  ხოლო  ზმნებიდან ვალენტობასა და ვნებითის  წარმოების საკითხებზე.

zoom: https://zoom.us/j/5637473254?fbclid=IwAR2SUPUmPHsI7kCxZ5lZ3RzD_fEyifZs6AOnTk1n9acQsfjt4xzZyDyj3Qo#success

  დანართი