ნავთობის ამოღების, ტრანსპორტირების და შენახვის დროს დიდი რაოდენობით გროვდება ნავთობური ნარჩენები, ე.წ. ნავთობშლამები. მათი შემადგენლობა საკმაოდ მრავალფეროვანია და შეიცავს ისეთ ორგანულ ნივთიერებებს, რომლებსაც გააჩნია კოროზიის საწინააღმდეგო თვისებები. გარდა ამისა ნავთობშლამები მკვეთრად აუარესებს გარემოს ეკოლოგიურ მდგომარეობას. აქედან გამომდინარე, ნავთობშლამების გამოკვლევა ანტიკოროზიულ საღებავების წარმოებაში მათი გამოყენების მიზნით ერთი მხრივ, საშუალებას მოგვცემს გავაფართოვოთ ლაქ-საღებავების წარმოების ბაზა და მეორე მხრივ, მნიშვნელოვნად გავაუმჯობესოთ გარემოს ეკოლოგიური მდგომარეობა.

როგორც ცნობილია, 2017 წლის 1 იანვრიდან ამოქმედდა საწარმოებისათვის მოგების გადასახადით დაბეგვრის ახალი წესი, ე.წ. „ესტონური მოდელი“, რომლის თანახმადაც საწარმოებისათვის მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტს წარმოადგენს.

1997 წლიდან კოლხეთის სფაგნუმიან ტორფნარებს იცავს რამსარის კონვენცია. საქართველოს ტორფნარების დაახლოებით 60% მდებარეობს და დაცულია კოლხეთის ეროვნულ პარკში. მეტიც, ყველაზე მნიშვნელოვანი, უნიკალური და იშვიათი, მსოფლიოს უდიდესი და უძველესი იმნათის ტორფნარი, ჰიდროგენეტიკაზე დაყრდნობით მხოლოდ და მხოლოდ ატმოსფერული ნალექებით მოსაზრდოვე მსოფლიოში არსებული ორი პერკოლაციური ტორფნარიდან (პირველი ქობულეთის სახელმწიფო ნაკრძალი - ისპანი 2) ერთ - ერთი სწორედ კოლხეთის ეროვნულ პარკში მდებარეობს, რაც ფაქტობრივად ეროვნული პარკის შექმნის მთავარ არგუმენტს წარმოადგენს. ამ უნიკალურობის გამო კოლხეთს განსაკუთრებული ადგილი უკავია მსოფლიო ტორფნარების რუკაზე.

ხელნაწერი მემკვიდრეობის საგანძურში დიდი ადგილი უჭირავს ქალის ხელით გადაწერილ მანუსკრიპტებს, რომლებიც ცუდი მხედრულითაა შესრულებული. ამგვარ წერას ტრადიცია „დედაბრულ ხელს“ უწოდებს. დღემდე ცნობილი იყო, რომ ტერმინი „დედაბრული ხელი“ პირველად სიმონ ჯანაშიამ გამოიყენა 1946 წელს. 1948 წელს ნიკო ბერძენიშვილმა, სიმონ ჯანაშიამ და ივ. ჯავახიშვილმა ის დაუკავშირეს გამაჰმადიანებას, თუმცა ეს ტერმინი არ გვხვდება თავად ივ. ჯავახიშვილის „ქართულ დამწერლობათმცოდნეობაში“. მოპოვებული მასალების თანახმად, აპოლონ წულაძე მას იყენებს 1916 წელს, ასე რომ, აღნიშნული ტერმინი გაცილებით ადრე, მე-20 საუკუნის დასაწყისიდან, იყო ცნობილი.

მებოსტნეობას, როგორც სასოფლო-სამეურნეო მეცნიერების ერთ-ერთ დარგს, უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ჩვენი ქვეყნის სოფლის მეურნეობის განვითარებისთვის. მსოფლიო სორტიმენტში ცნობილი 150-მდე სახეობის ბოსტნეული კულტურიდან თანამედროვე მონაცემებით საქართველოში ამჟამად 70-ზე მეტი სახეობის ბოსტნეული მოჰყავთ, ერთ სულ მოსახლეზე მათი მოხმარების საშუალო წლიური ნორმა 120-180კგ-ს შეადგენს.