შრომით სამართლებრივი ურთიერთობები საზოგადოებრივი ცხოვრების უმნიშვნე-ლოვანესი ნაწილია, რომელიც ეფუძნება შრომის, როგორც ადამიანის ძირი¬თადი უფლების იდეას და დასაქმებაზე ხელმისაწვდომობის კონცეფციას, როგორც ამ უფლების შემადგენელ ელემენტს, რომელთა გარანტირება გავლენას ახდენს სხვა უფლებების რეალიზაციაზე თითოეული ინდივიდის მიმართ.

მეციტრუსეობა საქართველოს სუბტროპიკული სოფლის მეურნეობის ერთ-ერთი ძირითადი და წამყვანი დარგია, რომელსაც ახლო წარსულში საქართველოში მთელი სასოფლო-სამეურნეო სავარგულე-ბის 0,62 პროცენტი და დამუშავებული მიწების 1,75 პროცენტი ეკავა. თუმცა წარმოებული სოფლის მეურნეობის საერთო პროდუქციის ღირებულებაში მათი წილი 7,7 პროცენტს შეადგენდა. საქართველოში დამზადებული ციტრუსოვანთა ნაყოფის 65-68 პროცენტი აჭარაზე მოდიოდა.

ტოპონიმიას „დედამიწის ენას“ უწოდებენ, რომელიც მასშია დაუნჯებული. ყოველი ტოპონიმი ერთდროულად გარდასულ დღეთა ნაყოფიცაა და მემატიანეც. ადგილის გეოგრაფიულ სახელწოდებათა კვლევა არც სპეციალისტებისა და არც არასპეციალისტებისათვის თავშესაქცევი არ უნდა გახდეს. თვითმიზნად არასოდეს არ უნდა იქცეს. შეუძლებელია (და, ალბათ, არცაა საჭირო) გავარკვიოთ ყველა ტოპონიმის წარმომავლობა, მასში ჩადებული შინაარსი მთავარია, ვიკვლიოთ ენა, როგორც მთლიანი სისტემა, როგორც განვითარებადი და ამდენად ცვლადი ფენომენი.

გარემოსთან ადამიანის ადაპტაციის მექანიზმები საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა და ერგებოდა კონკრეტულ საცხოვრებელ პირობებს. ეს მექანიზმები ემპირიულ ცოდნასა და ისტორიულ გამოცდილებას ეფუძნებოდა და აუცილებელი იყო არსებულ პირობებში ადამიანების სიცოცხლის შენარჩუნებისათვის. XXI საუკუნეში, ძალზე გართულებული ეკოლოგიური მდგომარეობის პირობებში, თანამედროვე საზოგადოებას ესაჭიროება იმ ჭეშმარიტების გააზ-რება, რომ ეკოლოგიური წონასწორობის დარღვევამ, ბუნებისა და ადამიანის ურთიერთობებში ბზარის გაჩენამ შესაძლოა კაცობრიობა თვითგანადგურებამდეც მიიყვანოს და საჭიროა სათანადო ნაბიჯების გადადგმა ბიოსფეროს გადასარჩენად, იმ მდიდარი ეთნოეკოლოგიური გამოცდილების გაზიარება, რაც მრავალ თაობას გარემოსთან ადაპტაციის ხანგრძლივ ისტორიულ პროცესში ჩამოუყალიბდა.

რომის იმპერიის დაცემის შემდეგ, საუკუნეების განმავლობაში ევროპული სახელმწიფოები მუდმივად შეიარაღებული კონფლიქტების რეჟიმში თანაცხოვრობდნენ. დიდი გეოგრაფიული აღმოჩენების შემდეგ, კონფრონტაციის სივრცე კიდევ უფრო გაიზარდა, თუმცა ევროპა კვლავ მოვლენათა განვითარების ეპიცენტრში დარჩა. შექმნილ ვითარებაში ევროპული საზოგადოების ჯანსაღმა ნაწილმა (ჰუმანისტებმა, განმანათლებლებმა და ა.შ.) აქტიურად დაიწყო ფიქრი როგორ მიეღწიათ „მარადიული მშვიდობისათვის“, რომლის ძიებაშიც დაიბადა ევროპის გაერთიანების იდეა.