წარმოდგენილ სემინარში განხილულია ხელოვნური განაყოფიერების ბიოეთიკური და სოციოლოგიური პრობლემები აჭარის რეგიონში. სოციოლოგიური გამოკითხვა სპეციალურად შედგენილი ტესტ-კითხვარით ჩაუტარდა სტუდენტ-ახალგაზრდობას, რათა დაგვედგინა მათი დამოკიდებულება აღნიშნული პრობლემისადმი. გარდა ამისა, განხილულია რეპროდუქციული ტექნოლოგიების მორალურ-ეთიკური და სამართლებრივი საკითხები, სხვადასხვა რეგილიური კონფესიის მიმდევართა (მართლმადიდებელი, პროტესტანტი, ისლამი) შეხედულებები ხელოვნური განაყოფიერებისადმი. გაანალიზებულია ინ ვიტრო განაყოფირებისა და რეპროდუქციული ჯანმრთელობის კლინიკა „ინ ვიტრო“-ს და „ატლას მედიკალ“-ის სტატისტიკური მონაცემები.

კვლევა არის ახალი ცოდნის ძიება, მისი სისტემატური დოკუმენტირება და გაფორმება კვლევის ანგარიშის, სტატიის, პროექტის სახით. ტერმინი „პრაქტიკის კვლევა“ ეკუთვნის კურტ ლევინს, ამერიკელ სოციოფსიქოლოგს, რომელმაც XX საუკუნის 40-იან წლებში საფუძველი ჩაუყარა პრაქტიკის კვლევას, როგორც კვლევის მეთოდს. თავად კურტ ლევინი პრაქტიკის კვლევას უწოდებდა „უფრო ზუსტ მეთოდს სოციალური ცვლილებებისთვის“. იმისათვის, რომ პრაქტიკული კვლევის ჩატარება შევძლოთ, კარგად უნდა გავიაზროთ მისი დანიშნულება საგანმანათლებლო საქმიანობის გაუმჯობესების პროცესში და დავინახოთ ის ნიუანსები, რომლებიც მას ტრადიციული კვლევისგან განასხვავებს.

ფსიქოლოგიზმს ლიტერატურის აუცილებელ შემადგენელ ნაწილად მიიჩნევენ, მას შეუძლია გახსნას ადამიანის ხასიათი და მისი მოქმედების მოტივაციები. „ ნებისმიერ მხატვრულ ნაწარმოებში მწერალი ასე თუ ისე ესაუბრება მკითხველს ადამიანის გრძნობებსა თუ განცდებზე. მაგრამ ადამიანის შინაგან სამყაროში შეღწევის დონე არის სხვადასხვა. მწერალს შეუძლია მხოლოდ დააფიქსიროს პერსონაჟის რომელიმე განცდა, გრძნობა, ისე, რომ არ გვაჩვენოს სიღმე, ამ გრძნობის აჩრდილი, ან გამომწვევი მოტივები. პერსონაჟის გრძნობების ასეთი გამოსახვა არ შეიძლება მივიჩნიოთ ფსიქოლოგიურ ანალიზად. გმირის სულიერ სამყაროში ღრმად შეღწევას, დაწვრილებითი აღწერას, მისი სულის სხავდასხვა მდგომარეობებზე ყურადღების გამახვილებასა და ნიუანსების ასახვას ეწოდება ლიტერატურაში ფსიქოლოგიური ანალიზი ( ხშირად მას უწოდებენ უბრალოდ ფსიქოლოგიზმს).

ევგენიკა (ბერძნულად eugenes-კარგი გვარისა) როგორც ფსევდომეცნიერება მოიცავს ადამიანთა მოდგმის, ხელოვნური გადარჩევის მეთოდებით გაუმჯობესების იდეას.
ევგენიკის დამაარსებლად ითვლება ანთროპოლოგი და ფსიქოლოგი ფ. გალტონი, რომლის მოსაზრებების მიხედვით, ადამიანების მემკვიდრული ბუნების გასაუმჯობესებლად საჭირო იყო ნიჭიერი ადამიანების გამრავლებისთვის ხელის შეწყობა-პოზიტიური ევგენიკა, ხოლო დევიაციური ქცევის პირთა რეპროდუქციის შეზღუდვა-ნეგატიური ევგენიკა.
ევგენიკური იდეების განვითარებამ ევროპაში, ამერიკაში და საბჭოთა კავშირში გამოიწვია ადამიანების მიმართ ძალადობრივი, არაეთიკური და აარაჰუმანური პროცესები . მეცნიერება გადაიქცა პოლიტიკურ დოქტრინად და საფუძვლად დაედო ადამიანთა იძულებითი სტერილიზაციისა და დისკრიმინაციის მოვლენებს.