საქართველოს ერთ-ერთ სიმდიდრესა და სიკეთეს ქართული ტყე წარმოადგენს. გეოგრაფიული და ნიადაგობრივ–კლიმატური პირობებიდან გამომდინარე, იგი თავისი ფლორისა და ფაუნის ბიომრავალფეროვნებით უნიკალური ფენომენია.

გასული საუკუნის 80-90-იანი წლები ქართულ მწერლობაში პოსტმოდერნიზმის ჩასახვისა და განვითარების ხანაა. ამ გარდამავალ, ერთ-ერთ ყველაზე კრიზისულ პერიოდში, როცა „ეპისტემოლოგიური დაეჭვება“ საყოველთაო ხასიათს იძენს, ღირებულებათა გადაფასება კი შეუქცევად პროცესად იქცევა, დიქტატორული სახელმწიფოს ნგრევის ეპოქაში პოლიტიკაში დაიწყო ფემინისტური მოძრაობის, ლიტერატურაში კი ქალი-ავტორების გააქტიურება.

ნაშრომი იწყება შესავლის მაგიერ გაკეთებული განმარტებით, რომელშიც ნათქვამი და დასაბუთებულია, რომ იმ ერთადერთმა კენჭმა, რომელიც ხასან თხილაიშვილმა საქართველოს სასარგებლოდ ჩააგდო, ფაქტობრივად საქართველოს სასარგებლოდ გადაწყვიტა თურქთა ძალმომრეობის ქვეშ ჩატარებული ე. წ. რეფერენდუმის ბედი. თუმცა იქვე აღნიშნულია ისიც, რომ ხასან თხილაიშვილს ამ ნაბიჯის გადადგმა კინაღამ სიცოცხლის ფასად დაუჯდა.
ნაშრომში განხილულია ხასან თხილაიშვილის ბიოგრაფიის მნიშვნელოვანი მომენტები, - მისი დაბადების, ცხოვრებისა და მოღვაწეობის ის ღირსშესანიშნავი ფაქტები, რომელთაც აღნიშნული პიროვნება, იმ მეტად რთულ, კერძოდ, ქობულეთ-აჭარაზე თურქული ოკუპაციის პერიოდში, რეგიონის ძირითადი სულისკვეთების გამომხატველ სახალხო გმირად აქცია. მასზე შეიქმნა მოგონება-გადმოცემანი, ხალხურ ლექსთა ნიმუშები, რომლებმაც ასახეს მისი ცხოვრებისა და მამულიშვილური ღვაწლის ის უმნიშვნელოვანესი ფაქტები, რომელთაც ხასან თხილაიშვილი ლეგენდარული გმირის დიდებით შემოსა. მოთხრობილია მისი გამოჩენილი თანამედროვეებისა და თანამებრძოლების შესახებ

ნაშრომში შესულია რამდენიმე სტატია, რომელთაც ძირითადად ერთი საერთო მიზანი გააჩნიათ - თანამედროვე ქართული ფილოსოფიის მთავარი ტენდენციები. განსხვავებული შინაარსის მიუხედავად, ამ საერთო მიზნისკენ არის მიმართული თითქმის ყველა სტატია.
ამ მიზანს ემსახურება სტატიები: „ფილოსოფიის თანამედროვე პრობლემები“, „ფილოსოფიის არამარქსისტული დარგები საბჭოთა საქართველოში“ და „გაუცხოების პრობლემა ქართველ ფილოსოფოსთა შრომებში“. ამ სტატიებში ნაჩვენებია თუ რა საფრთხეს უქმნის ადამიანის სულიერებას ტექნიკის უკონტროლო განვითარება, რასაც თან სდევს ადამიანების გაუცხოება - როცა ადამიანის მოქმედება მისი ფუნდამენტური ტენდეციების წინააღმდეგაა მიმართული.

პოლიტიკის ცნება, ისევე როგორც დემოკრატიის ცნება, თუ მას ფილოსოფიურ კონტექსტში განვიხილავთ, საკმაოდ ფართო შინაარსის მატარებელია. ხშირად დემოკრატიული ღირებულებები და მისი ფორმირების პროცესი შესაძლებელია გაუცნობიერებლადაც კი მიმდინარეობდეს ამა თუ იმ საზოგადოებაში. თუმცა ის პრობლემის მრავალმხრივ ანალიზს და სისტემურ მიდგომას საჭიროებს. ეს მით უფრო ასეა, თუ გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ დემოკრატია ბოლოვადი პროდუქტი არ არის, ის პერმანენტული და მუდმივად განახლებადი პროცესია. ამ პროცესის განხორციელება თავად არის გარკვეული პოლიტიკა. ერთი მხრივ გაცნობიერებული ცვლილებების აუცილებლობა და მეორე მხრივ სოციალურ-კულტურულ და ფსიქოლოგიურ მზადყოფნას შორის წინააღმდეგობა ნებისმიერ კულტურულ პროცესს ახასიათებს. ამიტომ მსგავს საკითხებზე ღია თეორიული დისკურსი საინტერესო უნდა იყოს ჩვენი სოციუმისათვის.