სამწუხაროდ ბოლო ხანებში, არაერთხელ წავაწყდით იმ ფაქტს, რომ ახალგაზრდა სპეციალისტები იწყებენ მუშაობას სკოლამდელ დაწესებულებაში ფსიქოლოგად და წარმოდგენა არ აქვთ რა ევალებათ, რა შედის მათ ფუნქციებში. როგორ უნდა დაეხმარონ ბავშვებს საჭიროების შემთხვევაში, როგორ უნდა შექმნან ის გარემო, რომელიც ჭირდებათ ბავშვებთან, მასწავლებლებთან ან მშობლებთან მუშაობისას და სხვა.

საყოველთაოდ ცნობილი ფაქტია, რომ განათლება მუდმივად განახლებადი პროცესია – ყველა თაობას თავისი სურვილები, ინტერესები, მოთხოვნები და მიზნები აქვს, თუმცა განათ-ლე¬ბის ფუნდამენტური პრინციპები დღემდე უცვლელია და იგი სათავეს უძველესი დროის თეორიულ-მსოფლმხედველობრივი აზროვნებიდან იღებს.
ძველი ბერძენი ტრაგიკოსი ევრიპიდეს აზრით: „აღზრდა რთული საქმეა და მისი პირობების გაუმჯობესებაზე ზრუნვა ადამიანის წმინდათაწმინდა მოვალეობაა, რადგან არ არსებობს უფრო მნიშვნელოვანი საქმე, ვიდრე საკუთარი თავისა და ახლობელთა განათლებაა”. როგორც ძველი ბერძნები ამტკიცებდნენ, აღზრდის პროცესი დროში განსაზღვრულია, ხოლო განათლების მიღებას ადამიანი სიცოცხლის ბოლომდე არ წყვეტს.

მუსტაფა ქემალ ათათურქი (1881-1938) თურქეთისათვის არა მარტო გუშინდელი დღეა. ამ პიროვნებამ მნიშვნელოვანწილად განსაზღვრა ქვეყნის დღევანდელობა და მომავალი. თურქეთის რესპუბლიკის სახელმწიფოებრივი მოწყობის ოფიციალური დოქტრინა რესპუბლიკის დამაარსებლის, დიდი რეფორმატორის, ქემალ ათათურქის პრინციპებს ეყრდნობა და თურქეთში ქემალიზმის სახელითაა ცნობილი (რესპუბლიკანიზმი; ლაიციზმი; ხალხოსნობა, ეტატიზმი, რევოლუციონიზმი და ნაციონალიზმი).
ნაციონალიზმი (Milliyetçilik) _ კაცობრიობის ახალი და უახლესი ისტორიის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მოვლენაა. XIX საუკუნის ბოლოს და XX საუკუნის დასაწყისს „ნაციონალიზმის ეპოქას“ უწოდებდნენ.
ქემალიზმის იდეოლოგიის ერთ-ერთი ქვაკუთხედი ნაციონალიზმია, რომელიც თურქეთში ოფიციალური პოლიტიკის რანგშია აყვანილი და დაფიქსირებულია კონსტიტუციაში - „ათათურქისეული ნაციონალიზმის“ სახელით. მაგრამ, თურქული ნაციონალიზმი ერთგვაროვანი არაა. მისი სხვადასხვა ფორმის წარმოშობა-განვითარების შესწავლა და ჯეროვნად გათვალისწინება შესაძლებლობას იძლევა არამარტო გაარკვიოს თურქეთის წარსული და აწმყო, არამედ განჭვრიტოს მისი შესაძლო მომავალი.

ფერეიდანი ჩვენი მოურჩენელი ტკივილია. ჩვენი სისხლისა და ხორცისანი ქართველები ოთხი მძიმე საუკუნის მანძილზე, მშობლიური მიწა-წყლიდან ძალით აყრილნი შორეულ ფერეიდანში აგებდნენ თავიანთ სამოსახლოს. სამშობლოდან რაც წაიღეს, ყველაზე ძვირფასი მშობლიური ქართული ენა იყო, რომელიც დღემდე აცოცხლეს. მოვიდა მე-15 თაობა, რომელთა რიგებში აღმოცენდა ქართული ფოლკლორი და პოეტური ნიჭით განათებული ნაწარმოებები. ფერეიდნელ პოეტთა ნიმუშები ემიგრანტული პოეზიის ანთოლოგიაში (2014 წ. ქუთაისი) გამოაქვეყნა პროფესორმა ავთანდილ ნიკოლეიშვილმა. ანთოლოგიაში წარმოდგენილია 12 ფერეიდნელი პოეტი, ესენი არიან ემამყულ ბათმანი (ნიკოლოზ ბათუაშვილი, ალექსანდრე დავითაშვილი, რეზო დავითაშვილი, ალიმარდინ იოსელიანი, მეჰდი ლაჩინაშვილი, საიდ მოყადასი(სეფიაშვილი) საიდ მულიანი (მოლაშვილი), მეჰდი სეფიანი, ლადო სეფიაშვილი, მოჰსენ ხუციშვილი, ჰასან ალი რასიმი. გაავანალიზე მათი ორმოცამდე ლექსი, მართალია ეს ლექსები არ გამოირჩევა მაღალმხატვრულობით, მაგრამ გამოსჭვივის ისტორიული სამშობლოს მონატრებისა და სიყვარულის იდეა. დარწმუნებული ვარ ქართული მხატვრული სიტყვა მომავალში ავა უფრო მაღალ საფეხურზე და თანამედროვე ქართული პოეზიის მძლავრი შენაკადი გახდება.

თანამედროვე აჭარის, ეთნოგრაფიულ სინამდვილემდე მოღწეული საცხოვრებელი სახლები ე.წ. ქოშკის//კოშკის სახელწოდების მქონე სეგმენტით იშვიათობას წარმოადგენს. იგი მოხსენებულია ცალკეულ მკვლევართა მიერ და არსებობს ადრე შესრულებული ხუროთმოძღ-ვრულ-გრაფიკული ილუსტრაციები. თუმცა. ეთნოგრაფთა და ხალხური არქიტექტურის ზოგიერთ მკვლევართა მიერ მიჩნეულია არა ტიპიურ ნაგებობად და შესაბამისად უყურადღებოდაა დატოვებული, ამიტომაც არქიტექტორთა და მხატვართა მიერ შესრულებულ ჩანახატებთან ერთად წერილობით წყაროებში არსებული მონაცემების საფუძველზე წარმოჩენილია კულტურის ამ ფენომენის მახასიათებლები. ამასთან ერთად მხედველობაში არის მიღებული ის გარემოება, რომ აჭარის მეზობელ შავშეთ-იმერხევში დღესაც მრავლადაა საცხოვრებელი სახლები ქოშკი//კოშკით, რის შესწავლაც მომავლის გადაუდებელ ამოცანად გვესახება.